انواع روزه

انواع روزه

روزه بر سه قسم است، روزه عام، روزه خاص و روزه خاص الخاص؛ روزه عام بستن دهن از خوردن و آشامیدن است، روزه خاص علاوه بر امساک از خوردن و آشامیدن، دوری از گناه است و قسم سوم اینکه انسان حتی در حال روزه داری فکر گناه را نیز از خود دور می کند.عرفا می‌گویند که روزه باطنی هم داریم و آن این است که ذهن انسان به گناه متمایل نشود و روحش آلوده به مسائل منهی و شهوی نشود

 حد اقل انسان تلاش کند؛ تا به قسم دوم یعنی روزه خاص که همان پرهیز از خوردن و آشامیدن و دوری از گناه است، دست پیدا کند و در نتیجه به تقوی الهی برسد.
 تقوایی که قرار است انسان بواسطه روزه به آن برسد، انواع مختلف دارد، به طور مثال تقوی فردی، اجتماعی، سیاسی و خانوادگی که همه این‌ها از طریق روزه‌ داری بوجود می‌آید.
 انسان روزه دار باید تمام اعضا و جوارحش روزه باشد، در این صورت است که روزه تاثیرات مثبت در اجتماع و خانواده‌ها خواهد داشت.

به بیان دیگر یعنی اینکه عرفا کاملا صورت شریعت را رعایت می کنند، یعنی از این حیث فرقی نیست. منتها عرفا به معنا و باطن روزه هم می‌پردازند. یعنی علاوه بر ظاهر روزه، به باطن آن هم توجه می‌کنند. تفکر در حقیقت روزه هم می‌کنند. فقط این نیست که یک امساک ظاهری باشد بلکه سعی می‌کنند که مراتب دیگر روزه را در نظر بگیرند چنانچه بزرگان دین فرمودند: روزه عام است و خاص و روزه خاص الخاص. روزه عام همین روزه ای است که آدمی در ساعتی که تعیین شده از خوردن و آشامیدن امساک می‌کند. روزه خاص این است که در معانی اینها التفات می‌شود و به تزکیه باطن پرداخته می‌شود و غیر از امساک از خوردن و آشامیدن سعی می‌کند که تمام جوارح و اعضایش را از ارتکاب مناهی باز دارد یعنی فقط روزه دهان نیست، روزه دست و پا و چشم وهمه اعضاء باید وجود داشته باشد اما روزه خاص الخاص این است که دلش را هم متوجه محبوب و بزرگان دین می‌کند و به بالاترین حد تزکیه و پاکی و نهایت به دیدار و وصال نائل می‌شود.البته ممکن است کسی که روزه می‌گیرد به جای صعود و رشد و تکامل، سقوط کند. «گر نماز و روزه می فرمایدت/ نفس مکارست فکری بایدت»

در خانواده، کسانی که روزه دار هستند، احتیاط می کنند که مواظب زبان و تمام حرکات و سکنات خود در قبال اعضای فامیل باشند، پدر در برابر پسر و همسر در برابر شوهر و... تلاش می کند که فضا را به صورت مسالمت آمیز و آرام حفظ کند؛ تا روزه اش اشکال پیدا نکند، بنابراین، این گونه رفتار های اخلاقی ممکن است در مدت یک ماه به صورت ملکه‌ای در بیاید و برای همیشه این نوع از رفتارها در زندگی انسان ادامه پیدا کند.
 روزه داری در هنجار های اجتماعی نیز تاثیرگذار است، آمار جرم و جرایم و بی بندو باری ها و اعمال ضد اخلاقی مانند دروغ، غیبت، تهمت و... پایین آمده و مردم تا حد امکان تلاش می کنند که روزه خود را حفظ کنند و دست به اعمال ناشایسته نزنند.
زمانی که انسان ها کم می خورند و می آشامند به طور مسلم قوه های حیوانی و شهوانی ضعیف می شود و برعکس قوه های معنوی و انسانی و عقلانی بروز می کند و تاثیرات مثبت در اجتماع و خانواده بر جای می گذارد.
 در ماه مبارک رمضان مهر و محبت و گذشت بیشتر می شود، بد اخلاقی ها، کجروی‌ها، کینه توزی‌ها و دشمنی‌ها کم می شود.
 یکی از اثرات مهم روزه داری در اجتماع این است که انسان روزه دار احساس تشنگی و گرسنگی می‌کند و این حالت دو فایده دارد؛ یکی فایده آخرتی است که انسان به یاد تشنگی و گرسنگی های روز رستاخیز می‌افتد و دیگر اینکه در دنیا ثروت مندان از حال فقرا و گرسنگان جامعه با خبر می شوند.
 روزه دار زمانی که با گوشت پوست و خون خود تشنگی و گرسنگی را احساس کرد، به یاد گرسنگان و تشنگان جامعه می افتد و دست به سخاوت مندی و احسان می زند و در نتیجه تا حدی تعادل در اجتماع به وجود می‌آید.