حدیثی که تنم را لرزاند...

http://s1.upload7.ir/uploads/thumbs/kwtSn79CoqNksYHNjfFHrxzZY7FO2RzbeSUrQTT6

هرکه مومنی رااندوهگین کند...

مردى از امام درخواست اندرز کرد امام علی علیه‌السلام فرمودند:

مردى از امام درخواست اندرز کرد امام علی علیه‌السلام فرمودند:

از کسانى مباش که بدون عمل صالح به آخرت امیدوار است، و توبه را با آرزوهاى دراز به تأخیر مى‌اندازد.
در دنیا چونان زاهدان سخن مى‌گوید، اما در رفتار همانند دنیا پرستان است.
اگر نعمت ها به او برسد سیر نمى‌شود، و در محرومیت قناعت ندارد.
از آنچه به او رسید شکرگزار نیست و از آنچه مانده، زیاده‌طلب است.
دیگران را پرهیز مى‌دهد اما خود پروا ندارد، به فرمانبردارى امر مى‌کند اما خود فرمان نمى‌برد.

نیکوکاران را دوست دارد، اما رفتارشان را دوست ندارد. گناهکاران را دشمن دارد اما خود یکى از گناهکاران است.

و با گناهان فراوان مرگ را دوست نمى‌دارد ، اما در آنچه که مرگ را ناخوشایند ساخت پافشارى دارد.
اگر بیمار شود پشیمان مى‌شود ، و اگر مصیبتى به او رسد به زارى خدا را مى‌خواند.
اگر به گشایش دست یافت مغرورانه از خدا روى بر مى‌گرداند.
نفس به نیروى گُمان ناروا بر او چیرگى دارد، و او با قدرت یقین بر نفس چیره نمى‌گردد.
براى دیگران که گناهى کمتر از او دارند نگران، و بیش از آنچه که عمل کرده امیدوار است.

اگر بى نیاز گردد مست و مغرور شود، و اگر تهى دست گردد، مأیوس و سْست شود.
چون کار کند در آن کوتاهى ورزد، و چون چیزى خواهد زیاده روى نماید.
چون در برابر شهوت قرار گیردگناه را برگزیده، توبه را به تأخیر اندازد، و چون رنجى به او رسد از راه ملت اسلام دورى گزیند.
عبرت آموزى را طرح مى‌کند اما خود عبرت نمى گیرد، در پند دادن مبالغه مى‌کند اما خود پند پذیر نمى‌باشد.
سخن بسیار مى گوید، اما کردار خوب او اندک است!

براى دنیاى زودگذر تلاش و رقابت دارد اما براى آخرت جاویدان آسان مى‌گذرد.
سود را زیان و زیان را سود مى‌پندارد.
از مرگ هراسناک است اما فرصت را از دست مى‌دهد.
گناه دیگران را بزرگ مى‌شمارد، اما گناهان بزرگ خود را کوچک مى‌پندارد.
طاعت خود را ریاکارانه برخورد مى‌کند.
خوشگذرانى با سرمایه‌داران را بیشتر از یاد خدا با مستمندان دوست دارد.
به نفع خود بر زیان دیگران حکم مى کند اما هرگز به نفع دیگران بر زیان خود حکم نخواهد کرد.

سید رضی می‌گوید: اگر در نهج‌البلاغه جز این حکمت وجود نداشت، همین یک حکمت براى اندرز دادن کافى بود. این سخن حکمتى رسا، و عامل بینایى انسان آگاه، و عبرت آموز صاحب اندیشه است.

متن حدیث:درادامه ی مطلب
 

خدایاماروهم بخر

0 یکی از داش مشتی ها چند سال پیش رفته بود مکه، رو به روی خانه خدا به خدا می گفت:

 \"خدایا! ما در تهران نخود و لوبیا را با آشغال هایش می خریم، ما هم آشغال هستیم و به مکه آمده ایم، تو ما را همراه خوب ها بخر\"

 خدا به حضرت داود می فرماید که \"به این بنده ها بشارت بده که گناهانتان را می بخشم و عفو می کنم

 معاویه بن عمّار از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: دعاى مسلمان در غیاب برادر مسلمانش، گشایش روزى را براى دعاکننده به همراه دارد، و بلا را از او دور مى‏گرداند، و فرشتگان به او مى‏گویند: دو برابر آنچه براى برادرت خواستى براى تو است.( پاداش نیکی ها و کیفر گناهان/ ترجمه ثواب الأعمال )

پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم)فرمودند : در آخرامت من ، مردانی پیدا می شوند که زنان شان در عین لباس پوشیدن ، لخت و عور هستند و برسرشان چیزی همانند کوهان شترلاغرهست ، آنها عطر بهشت را نمی شنوند آنها را لعنت کنید که آنها از رحمت خدا به دور هستند.

زندگی نامه امام زمان

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: مهدی از فرزندان من است، نامش نام من (محمد) و کنیه اش کنیه من (ابوالقاسم) می‌باشد، ‌در صورت و سیرت از همه کس به من شبیه تر است. برای او غیبتی است که در آن مردم دچار حیرت می‌گردند و بسیاری از دسته‌ها و گروههای مردم، گمراه میشوند، آنگاه مانند ستاره تابانی از پرده غیبت بدر آید و زمین را پر از عدل و داد کند آن چنان که پر از ظلم و ستم شده باشد. 

(بحارالانوار/ ج 51، ص 17، ح 13، به نقل از کمال الدین.

ادامه ی مطلب روازدست ندین خیلی زیباست

مطالب ارزنده پیرامون امام زمان

حدیث قدسی

اوصاف  عابدان  واقعی

یا أَحْمَدُ! هَلْ تَدْرِی مَتى یَکُونُ لِیَ الْعَبْدُ عابِداً؟قالَ: لا یا رَبِّ!قالَ: إذَا اجْتَمَعَ فِیهِ سَبْعُ خِصال.
وَرَعٌ یَحْجُزُهُ عَنِ الَْمحارِمِ، وَصَمْتٌ یَکُفُّهُ عَمّا لا یَعْنِیهِ، وَخَوْفٌ یَزْدادُ کُلَّ یَوْم مِنْ بُکائِهِ، وَحَیاءٌ یَسْتَحْیِی مِنِّی فِی الْخَلاءِ، وَأَکْلُ ما لا بُدَّ مِنْهُ، وَیُبْغِضُ الدُّنْیا لِبُغْضِی لَها، وَیُحِبُّ الاْخْیارَ لِحُبِّی لَهُم.

اى احمد! آیا مى دانى که چه هنگام بنده من، بنده واقعى و عابد راستین محسوب مى شود؟

عرض کرد: خیر اى پروردگار من.
فرمود: وقتى که هفت خصلت در او جمع گردد، شایسته این نام خواهد شد:

1 - تقوایى که او را از محرّمات حفظ کند.

2 - سکوتى که او را از حرف بیهوده مهار کند.

3 - ترسى که هر روز به واسطه آن گریهاش افزون گردد.

4 - حیایى که در خلوت از من شرم بنماید.

5 - خوردن به اندازهاى که رفع نیاز او شود.

6 - کینه نسبت به دنیا به جهت آن که من نسبت به آن کینه دارم.

7 - عشق به خوبان به دلیل آن که من به آنها عشق مى ورزم.

خانه

امام على علیه ‏السلام:

اِنَّ لِلّدارِ شَرَفا وَ شَرَفُهَا السّاحَةُ الواسِعَةُ وَ الخُلَطاءُ الصّالِحونَ وَ اِنَّ لَها بَرَکَةً وَ بَرَکَتُها جَودَةُ مَوضِعِها وَسَعَةُ ساحَتِها وَ حُسنُ جِوارِ جیرانِها؛

خانه را شرافتى است. شرافت خانه به وسعت حیاط (قسمت جلوى خانه) و هم‏نشینان خوب است. و خانه را برکتى است، برکت خانه جایگاه خوب آن، وسعت محوطه آن و همسایگان خوب آن است.                      

مکارم الاخلاق، ص 125 و 126

رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

اِذا دَخَلَ اَحَدُکُم بَیتَهُ فَلیُسَلِّم، فَاِنَّهُ یُنزِلُهُ البَرَکَةَ وَ تُؤنِسُهُ المَلائِکَةُ؛

 هرگاه یکى از شما به خانه خود وارد مى‏ شود، سلام کند، چرا که سلام برکت مى ‏آورد و فرشتگان با سلام دهنده انس مى‏ گیرند.

علل الشرایع ج 2، ص 583، ح 23