فرازهای الهی نامه آیت الله حسن زاده آملی

الهی، وای برمن اگر دانشم رهزنم شود و کتابم حجابم!
الهی، چون تو حاضری چه جویم، و چون تو ناظری چه گویم.
الهی، چگونه گویم نشناختمت که شناختمت،و چگونه گویم شناختمت که نشناختمت.
الهی، از روی آفتاب وماه و ستارگان شرمنده ام،از انس وجان شرمنده ام، حتی از روی شیطان شرمنده ام،که همه در کار خود استوارند واین سست عهد، ناپایدار.
الهی، درذات خودم متحیرم تا چه رسد در ذات تو.
الهی، اگر چه درویشم ،ولی داراتر از من کیست، که تو دارایی منی.
الهی، اگر ستارالعیوب نبودی، ما از رسوایی چه می کردیم؟
الهی، هرچه بیشتر دانستم نادانتر شدم، بر نادانی ام بیفزا!
الهی، از شیاطین جن بریدن دشوار نیست، با شیاطین انس چه باید کرد.
الهی، بسیار کسانی دعوی بندگی کرده اند و دم از ترک دنیا زده اند، تا دنیا بدیشان روی آورد،جز وی همه را پشت پازده اند. این بنده در معرض امتحان در نیامده شرمسار است، به حق خودت((ثبت قلبی علی دینک!))
برگرفته از فرازهای الهی نامه آیت الله حسن زاده آملی(برای سلامتی استاد صلوات)